मंसिर २३ – विगत ९ महिनादेखि नेपाल भारत सीमा बन्द भएपछि जिल्लाका सर्वसाधारणलाई कठिनाइको सामना गर्नुपरेको छ। यहाँको सीमा क्षेत्रहरुमा आर्थिक, सामाजिक र सांस्कृतिक गतिविधिहरु प्रभावित भएको छ किनकी मानिसहरुलाई दुबै सीमाना पार गर्न अनुमति छैन। सीमाको छेउछाउका इलाकामा बसोबास गर्ने मानिसहरूले आफ्नो क्रोध व्यक्त गर्न थालेका थिए, सीमा पारिको आवागमनमा भएको रोक र उनीहरूको सांस्कृतिक क्रियाकलापले दैनिक जीवनमा असर पारेको छ। जिल्लाको मुख्य ट्रान्जिट पोइन्टहरुमार्फत लोरिहरु र ट्रकहरु खुल्लमखुल्ला नेपाल भित्र पस्दै छन्, यद्यपि मानिसहरु सीमा किनारका क्षेत्रहरु मार्फत सीमा पार गर्दै छन्।
चामल, दाल, आलु, प्याजले भरिएका सवारी साधनहरू मुख्य यातायात बिन्दु हुँदै मलंगवा, त्रिभुवनगर, पर्सा र बारा हुँदै नेपाल भित्र छिर्छन् तर स्थानीय प्रशासनले जनतालाई मुख्य यातायातका लागि अनुमति दिदैन्। यसको नतीजा, राम आधार साहले भनेका एक स्थानीयले भनेका छनौटहरू जनताले लुक्ने मार्गहरू प्रयोग गर्दै छन् र क्षेत्र, जंगल र गल्लीहरूमा भएका मार्गहरू प्रयोग गरी सीमा पार गर्छन्। सर्लाही उद्योग वाणिज्य संघका अध्यक्ष वीरेन्द्र साहले भने कि सीमाको छेउछाउका इलाकामा बसोवास गर्ने जनताले धेरै कठिनाइ भोग्नुपरेको छ किनभने उनीहरूले मुख्य सीमा रेखा भएर अर्कोपट्टि जान नसक्ने भएकाले बाध्य छन्। उनीहरुले अवैध मार्गहरू प्रयोग गर्न बाध्य भएका छन्।
स्थानीय राजनीतिक दल र सीमा नजिकै बस्तीमा बसोबास गर्ने स्थानीय व्यक्ति र प्रतिनिधिहरूले सीमा खोल्न अधिकारीहरूलाई आह्वान गर्न एकमत छन्। सीमा खुल्न दबाब दिन जिल्ला समन्वय समितिका अध्यक्ष मेथुर चौधरीको संयोजकत्वमा सर्वदलीय संघर्ष समिति गठन गरिएको छ। यस सम्बन्धमा समितिले स्थानीय मलंगवा भन्सार क्षेत्रमा पनि धरना प्रदर्शन गर्यो।
